DLACZEGO?

Wierzymy, że Genius Loci jest na projektowanym obszarze wartością nadrzędną. Jesteśmy przekonani, że wyrazista, zdecydowana forma kładek, a także muszli koncertowej podążająca za skomplikowaną geometrią krajobrazu może stanowić doskonałe uwypuklenie ducha miejsca. Dążymy do maksymalnego wykorzystania potencjału miejsca jako pomnika historii i pomnika przyrody. Chcemy kształtować kładki w taki i tylko taki sposób, by nie wycinać ani jednego drzewa, poza okazami zagrażającymi bezpieczeństwu lub rosnącymi w obszarach niecek stawów, które będą pogłębiane.nChcemy kształtować kładki w taki i tylko taki sposób, by każde poszerzenie, każde miejsce z ławką czy tablicą informacyjną zapewniało spektakularny widok, tworzyło wyśmienity kadr na otaczającą przyrodę i ruiny zamku.

Strategiczne decyzje w zakresie kształtowania ścieżki i ilości jej rozgałęzień wynikają z analizy widoków na zamek, rzekę Psarkę, odtwarzane stawy i wartościowe okazy drzew. Wszystkie decyzje projektowe w zakresie szczegółowego przebiegu ścieżek, proporcji, skali i geometrii przekrojów są podyktowane ukształtowaniem terenu oraz chęcią wytworzenia zdecydowanych i rozpoznawalnych miejsc, tworzących kompozycyjne kontinuum. Skala i kształt amfiteatru i obiektów z funkcjami pomocniczymi musi współgrać formalnie i materiałowo z estetyką kładek.

CO?

Miejsca węzłowe – miejsca zatrzymania, mają różne charaktery, różne proporcje, wielkość, wysokość oparć siedzisk, zagęszczenie opraw oświetleniowych. W ten sposób cały czas utrzymując jednorodne środki wyrazu architektonicznego udaje nam się wytworzyć zróżnicowane i ciekawe antropogeniczne struktury.

W miejscu południowej grobli balustrada podnosi się lokalnie do wysokości około 4 metrów ponad poziom drewnianego deku, tworząc wyjątkowy kadr na przestrzeń symbolicznej pustki pomiędzy zachowanymi elementami ruin zamku. Ten swoisty celownik w „pustkę, przestrzeń pomiędzy – znak tego czego już nie ma, a było” doskonale ilustruje nasze podejście do kadrowania widoków. Nie zawsze chcemy po prostu pokazywać zamek czy stawy, czasami odkrywamy tajemnicę, kadry nieoczywiste, miejsca na które być może roztargniony obserwator nigdy nie zwróciłby uwagi. My chcemy je odkryć, pokazać innym.

Proponujemy rozważenie połączenia poszczególnych stawów wąskimi „kanałami” umożliwiającymi połączenie stawów w jeden większy zbiornik wodny, być może powiązany podziemną infrastrukturą z rzeką Psarką w celu zapewnienia przepływu wody w stawach. Proponujemy rozważenie usytuowana tarasu umożliwiającego cumowanie kajaków, które można by rekreacyjnie wykorzystywać na wszystkich czterech połączonych wąskimi kanałami stawach. W północnej części obszaru przeznaczonego na ścieżkę przyrodniczo-historyczną lokalizujemy zjazd techniczny do celów rewitalizacji i późniejszego utrzymania stawów i terenów przyległych.

JAK?

Elementy kładek wraz z balustradami, siedziskami i pulpitami służącymi prezentacji materiałów graficznych i tekstowych w ramach ścieżki edukacyjnej są zaprojektowane w całości w konstrukcji drewnianej. System konstrukcyjny przypomina filozofię budowania łodzi z tą różnicą, że poszycie jest umieszczone od strony wewnętrznej, dostępnej dla zwiedzających zaś od zewnątrz znajduje się szkieletowa konstrukcja drewniana. Oświetlenie jest w pełni zintegrowane z geometrią i rytmem podziałów deskowania kładek i balustrad. Oprawy oświetleniowe wmontowane w drewniane deki współistnieją z oprawami gruntowymi podświetlającymi wybrane okazy drzew. Nie stosujemy opraw na wysokich słupach, czy jakichkolwiek innych źródeł światła zlokalizowanych ponad głowami użytkowników stojących na kładkach.  W podobny sposób zostanie skonstruowana muszla koncertowa wraz z przyległymi mikro budynkami sanitariatów i z pawilonem magazynowym. Podjęliśmy decyzję o formalnym wydzieleniu każdej z funkcji, tworząc pięć oddzielnych obiektów kubaturowych, z wyraźną dominacją kompozycyjną muszli koncertowej wraz z terenowym amfiteatrem.

Drewniane poszycie w przypadku muszli amfiteatru jest obustronne, identyczne od zewnątrz i środka. W wewnętrznym poszyciu chowamy elementy przyłączeniowe opraw oświetleniowych oraz kotwy do ewentualnych sztankietów czy innych elementów wyposażenia lub dekoracji estrady. Muszla umożliwia łatwy transport przedmiotów oraz wejście artystów na estradę poprzez boczny otwór prawie niewidoczny od strony widowni ze względu na ukształtowanie geometrii muszli. Wejście na estradę odbywa się z wykorzystaniem różnic terenowych, bez schodów.

Ławki, wykonane z betonowych prefabrykowanych bloków z drewnianymi siedziskami są wmontowane wprost w zbocze porośniętych zielenią skarp. W ten sposób same siedziska sprawiają wrażenie ostańców skalnych niejako wyrastających wprost z darni. Zapewniamy łatwą obsługę komunikacyjną zarówno z góry jak i z dołu widowni umożliwiając wybranie pierwszego
lub ostatniego rzędu osobom niepełnosprawnym.