Cypel Czerniakowski jest miejscem szczególnym na mapie Warszawy. Jest nie tylko zielonym zakątkiem, gdzie względnie dzika przyroda lądowa współistnieje symbolicznie z Wisłą. Jest także (a zapewne powinna być przede wszystkim) naturalnym przyczółkiem dla entuzjastów sportów wodnych i aktywnego wypoczynku. Kajakarze, wodniacy, wędkarze, rowerzyści, ludzie uprawiający jogging, tenis, squasha, sporty walki i wiele innych przejawów fizycznej aktywności, spedzają czas w tym rejonie Śródmieścia.

Nasza pracownia w 2010 roku wygrała konkurs koncepcyjny na zagospodarowanie Portu i Cypla Czerniakowskiego. Od tego czasu teren ten jest sukcesywnie rewitalizowany i przekształcany, co prawda nie w oparciu o nasz dość odważny i wizjonerski projekt, jednakże bezsprzecznie dobrze, że ten cenny fragment miasta jest nareszcie dostosowywany do nowych potrzeb i aspiracji warszawiaków.

Przystań Warszawa jest pierwszym przedsięwzięciem, przy którym bierzemy czynny udział od czasów wygrania konkursu. Projekt polega na relokacji istniejących zabudować zlokalizowanych obecnie w pasie pomiędzy portem a ulicą Czerniakowską. Na razie jest w bardzo wstępnej fazie projektowej, jednakże determinacja przedstawicieli Miasta oraz duże zainteresowanie środowiska wodniackiego pozwalają z optymizmem patrzeć w przyszłość.

Drewniane, parterowe obiekty po dostosowaniu ich o nowych funkcji będą stanowić bazę dla organizacji wodniackich i kajakarskich, miejsce animujące rożne przejawy aktywności społecznej. Wytworzono co prawda rodzaj wewnętrznego „dziedzińca”, jednak ze względu na niewielką skale obiektów, ich rozproszenie oraz silne zadrzewienie terenu całość ma wybitnie nieformalny, otwarty i ogólnodostępny charakter. Jest to architektura czasu wolnego, bardzo świadomie kształtowana jeśli chodzi o układ funkcjonalno-przestrzenny i wzajemne relacje brył architektonicznych i zieleni. Jedynym bardziej „miejskim” akcentem jest kompozycja sprzężonych placów w części południowej, bezpośrednio stykającej się z rondem i układem komunikacyjnym. Dach wkopanego hangaru na małe jednostki pływające jest zarazem głównym wejściem do całego kompleksu. Jest tu także wygodna rampa pozwalająca dostać się na pogrążony poniżej dawnych wałów przeciwpowodziowych zasadniczy poziom działki. Pod ulicą Zaruskiego planuje się wykonanie przekopu umożliwiającego transport kajaków i innego sprzętu pomiędzy basenem portowym i niewielkim slipem umożliwiającym spuszczanie łodzi na wodę a Przystanią.

Część centralna kompleksu, nieco mniej zadrzewiona, będzie stanowić miejsce spotkań, organizacji różnego rodzaju wydarzeń i przedsięwzięć kulturalnych i społecznych, sportowych, placów zabaw dla najmłodszych i rekreacji dla najstarszych. Modułowo opracowane budynki będą mogły być łatwo adaptowane do zmieniających się w przyszłości potrzeb. Miejsca silniej zadrzewione mogłyby stać się rozbudowanym parkiem linowym. Zarówno układ ścieżek i dojazdów, jak i lokalizacja budynków, miała na celu zachowanie jak największej ilości istniejących drzew.